De hele dag in bed met voedselvergifitiging; ik had mij de zondag wat anders voorgesteld… Maar de rest van de tijd is omgevlogen. Alles rondom de expeditie is afgehandeld en vandaag, onze laatste dag hier, konden wij de Sapta Gandaki Boarding School verblijden met een cheque van 3100 euro. Naast het visum verlengen en een gesprek met de helicoptercaptain dachten we de eerste dag in Kathmandu, afgelopen zondag, vooral te relaxen. Maar het verliep anders: ik lag de hele dag hondsberoerd in bed. Al die weken geen maag- en darmproblemen gehad en de eerste de beste dag in het hotel in Kathmandu en het is raak! Een ontbijtje met yoghurt en vers fruit. Maar ja, als er nauwelijks gasten meer in het hotel zijn, dan moet je kennelijk ook hier bedacht zijn op slechte bacteriologische kwaliteit van het eten.
Na het ontbijt ben ik aan het vorige nieuwsbericht begonnen. Dat heb ik er toen nog net uit kunnen persen, want ik vermoedde al direct dat er iets niet in de haak was met het fruitige ontbijtje. Het voordeel van een voedselvergiftiging boven ziekte is echter, dat je er altijd snel weer vanaf bent. De rest van de dagen hebben wij dan ook prima doorgebracht.
Een deel van de bagage moest nog worden gedroogd: tijdens de bustocht terug uit Pokhara had het gehoosd, dus een aantal tenten was opnieuw doorweekt. Verder moest een en ander worden herpakt. Woensdag brachten we de 12 tonnen en 2 duffels naar het cargo-gebouw, waar we de zaak door de douane heen moesten loodsen.
Tsja, en dan moet alles weer uit de tonnen worden gehaald. Een vernederende zaak als uiteindelijk je spullen en dus ook onderbroeken en tampons op de grond uitgestald liggen. Maar goed, dit hoort er allemaal bij. Gelukkig waren er geen grote problemen. Dat wil zeggen: er was 1 dubieuze kwestie: twee kurken onderzetters. We legden geduldig uit dat we die op de berg in de sneeuw gebruiken om ervoor te zorgen dat de branders niet in de sneeuw wegzakken. De heren geloofden ons niet. Er werd uitgebreid geroken en gevoeld aan deze dingen, maar ze waren ervan overuigd dat het drugs betrof. Na veel gedoe kregen we de onderzetters toch terug en kon de bagage door. Hoera.
Vandaag konden we een verblijdend bezoek brengen aan de Sapta Gandaki Boarding School in Kathmandu. Er is de afgelopen weken in totaal 3100 euro gedoneerd, deels in vaste bedragen en deels in euro's per geklommen meter. Voor dit bedrag zullen een aantal computers worden aangeschaft waar de leerlingen en school groot profijt van zullen hebben. Wij willen alle donateurs van harte bedanken voor de gift en ondersteuning en uiteraard is deze dank mede namens de leiding en leerlingen van de school!
Na thuiskomst zullen we met alle donateurs nog even persoonlijk contact opnemen.
Vanmiddag hadden we nog een uiterst aangename lunch met Ngima en Captain Rameshwar Thapa buiten Kathmandu en nu is het alweer einde middag. Morgen vertrekt ons vliegtuig terug naar Nederland en gaat het gewone leven weer beginnen. Einde expeditie Dhaulagiri.
Ik meld mij na thuiskomst nog een laatste keer: tot gauw!
N.B. De helicopter blijft achter op de gletsjer: wel worden alle belangrijke onderdelen eruit gehaald. Het blijkt niet te lukken de motoren op 4750 m te starten. Dus wie ooit nog een tochtje langs het Dhaulagiri-basiskamp maakt: je weet dan hoe de helicopter hier gekomen is. Gecrasht op 6 mei 2006.
| |
 |
